Visuele beoordelingsschalen in de oogzorg begrijpen | Hable

Even een waarschuwing voor degenen die onze blogs vaak lezen. Deze blog is technischer dan je misschien gewend bent. We wilden dit overzicht zo compleet en uitgebreid mogelijk maken!

Visuele beoordelingsschalen – zoals de bekende oogkaart met de grote letter E – zijn essentiële hulpmiddelen in de klinische oogzorg. Als u of een naaste een visuele beperking heeft, heeft u tijdens oogafspraken waarschijnlijk termen als "20/20 vision" of "LogMAR" gehoord. Maar wat betekenen deze termen eigenlijk? Simpel gezegd beschrijven ze hoe scherp iemand kan zien. Inzicht in deze schalen kan de resultaten van oogonderzoeken verhelderen en de communicatie met uw oogzorgprofessional verbeteren.

Visuele gezondheid is wereldwijd van groot belang. De Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) meldde in 2021 dat "minstens 2,2 miljard mensen wereldwijd een visuele beperking hebben van dichtbij of veraf". Dit betekent dat miljarden mensen en gezinnen jaarlijks oogonderzoeken en tests voor gezichtsscherpte ondergaan. Door meer te weten te komen over visuele scherpteschalen, zoals de klassieke Snellen-kaart of de nauwkeurigere LogMAR-schaal, bent u beter in staat om oogtestresultaten te begrijpen en mensen met een visuele beperking in uw leven te ondersteunen. Laten we deze tests voor gezichtsscherpte eens bekijken, hoe ze werken en hoe ze in verschillende landen worden gebruikt.

Wat is visuele scherpte? (Inzicht in 20/20-zicht)

Visuele scherpte verwijst naar de helderheid of scherpte van het zicht – in wezen hoe goed u details kunt zien op een bepaalde afstand . De meest voorkomende meting van visuele scherpte wordt gedaan met behulp van een gestandaardiseerde grafiek die vanaf een specifieke afstand wordt bekeken (vaak 6 meter of 6 meter). Wanneer oogartsen zeggen dat iemand "20/20" zicht heeft, bedoelen ze dat die persoon op 6 meter kan zien wat een persoon met normaal zicht op 6 meter zou moeten zien. Met andere woorden, 20/20 wordt beschouwd als normale visuele scherpte – niet "perfect", maar gemiddeld voor gezonde ogen.

De term 20/20-zicht is eigenlijk een breuk die uw zicht vergelijkt met normaal zicht. Het bovenste getal (20) is de testafstand in voet. Het onderste getal geeft de afstand aan waarop een persoon met normaal zicht dezelfde regel op de oogkaart kan lezen. Als u bijvoorbeeld 20/60-zicht hebt, betekent dit dat u op 20 voet moet zijn om iets te kunnen lezen dat iemand met normaal 20/20-zicht vanaf 60 voet kan lezen. Een toonaangevende oogheelkundige groep, de American Optometric Association, definieert 20/20 als "normale gezichtsscherpte (de helderheid of scherpte van het zicht) gemeten op een afstand van 20 voet." Mensen met 20/20 kunnen het detailniveau zien dat normaal gesproken vanaf die afstand zou moeten worden gezien . Iemand met 20/100-zicht moet daarentegen veel dichterbij zijn (20 voet) om te zien wat een normale waarnemer vanaf 100 voet ziet .

Het is belangrijk om te weten dat 20/20 niet gelijk staat aan "perfect" zicht. Deze verhouding meet alleen de helderheid op afstand. Andere aspecten van het gezichtsvermogen, zoals perifeer (zij)zicht, dieptewaarneming, kleurenzien en scherpstelvermogen, worden niet vastgelegd in een gezichtsscherptefractie. Dit betekent dat iemand een gezichtsscherpte van 20/20 kan hebben, maar toch last kan hebben van andere zichtproblemen (bijvoorbeeld moeite met scherpstellen van dichtbij of kleurenblindheid). Oogartsen zeggen vaak dat 20/20 slechts één stukje van de puzzel is voor een gezond gezichtsvermogen.

Dus, als je vriend trots zegt dat hij 20/20 zicht heeft, weet je nu dat dit betekent dat zijn zicht op afstand "normale scherpte" is. En als iemands zicht slechter is dan 20/20 (bijvoorbeeld 20/40 of 20/100), helpen de resultaten van het oogonderzoek bepalen of een bril, contactlenzen of andere behandelingen nodig zijn om de helderheid van het zicht te verbeteren. Aan de andere kant kunnen mensen soms beter zijn dan 20/20 (zoals 20/15). Maar over het algemeen is 20/10 ongeveer de bovengrens van natuurlijk menselijk zicht. Ter referentie: in de VS wordt iemand met 20/200 zicht (best gecorrigeerd) als wettelijk blind beschouwd , omdat ze op 20 voet zien wat een standaardoog op 200 voet kan zien.

De Snellen-kaart: de klassieke oogtest

De Snellen-oogkaart is een bekend gezicht in klinieken – met de grote "E" bovenaan – en wordt gebruikt om de gezichtsscherpte te meten. Als u aan een oogonderzoek denkt, ziet u waarschijnlijk de Snellen-kaart voor u: een poster met aflopende letters. Deze kaart, geïntroduceerd door de Nederlandse oogarts Herman Snellen in 1862, is uitgegroeid tot de wereldwijde standaard voor basisoogtests. Tijdens een onderzoek staat u op een afstand van 6 meter (20 voet) van de kaart (vaak gespiegeld in kleinere ruimtes om die afstand te simuleren) en leest u de rijen letters af. Elke rij van de Snellen-kaart komt overeen met een specifiek gezichtsvermogen (20/40, 20/30, 20/20, enz.), en de kleinste regel die u kunt lezen, bepaalt uw gezichtsscherpte.

Op een Snellenkaart staat in de bovenste rij meestal één grote letter (vaak een "E"). Naarmate u verder naar beneden gaat, worden de letters kleiner. De markeringen aan de zijkant geven aan wat normaal zicht is voor die lijn. Een lijn kan bijvoorbeeld het label 20/40 hebben – wat betekent dat iemand met een standaardzicht van 20/20 die lijn vanaf 12 meter afstand kan lezen. Als 20/40 de kleinste lijn is die u kunt lezen, betekent dit dat uw zicht in de verte minder scherp is (u ziet op 6 meter wat een normaal oog op 12 meter ziet). Als u de 20/20-lijn haalt, gefeliciteerd, dan heeft u een normale gezichtsscherpte in dat oog. Sommige kaarten hebben zelfs extra rijen voor 20/15 of 20/10 om beter dan gemiddeld zicht te testen.

Wereldwijde verschillen: Sommige landen gebruiken meters in plaats van voeten voor deze test. In het Verenigd Koninkrijk en veel andere landen kan dezelfde grafiek worden afgelezen op 6 meter, en 6/6 is gelijk aan 20/20. Evenzo is een resultaat van 6/12 in metrische termen vergelijkbaar met 20/40 in het Amerikaanse systeem. Andere landen gebruiken een decimale schaal: bijvoorbeeld 1,0 staat voor 20/20, 0,5 voor 20/40, enzovoort. Al deze notaties zijn slechts verschillende manieren om dezelfde resultaten uit te drukken. Ter illustratie: een gezichtsscherpte van 6/36 (metrisch) is hetzelfde als 20/120 (VS), wat ook kan worden genoteerd als 0,16 (decimaal) of LogMAR +0,7 8 – allemaal wijzend op een matige mate van beperking. Oogzorgprofessionals kunnen tussen deze formaten converteren, zodat uw voorschrift of diagnose overal wordt begrepen.

De Snellenkaart is eenvoudig en effectief, maar kent wel beperkingen. De lijnen hebben een verschillend aantal letters en de afstand tussen de lijnen is niet gelijkmatig, waardoor sommige lijnen wat makkelijker of moeilijker te lezen kunnen zijn. Desondanks heeft Snellens creatie de tand des tijds doorstaan. Al meer dan 150 jaar is het dé oogtest – een snelle manier voor optometristen en oogartsen om uw gezichtsvermogen te testen en te bepalen of u corrigerende lenzen of verder onderzoek nodig hebt.

Verder dan 20/20: moderne weegschalen (LogMAR en meer)

Hoewel de Snellenkaart nog steeds veel gebruikt wordt, hebben oogzorgprofessionals nauwkeurigere instrumenten ontwikkeld om de gezichtsscherpte te meten. De meest prominente is de LogMAR-kaart, wat staat voor 'logaritme van de minimale resolutiehoek'. Dat is een hele mond vol, maar in de praktijk ziet een LogMAR-kaart eruit als een gewone letterkaart, alleen met een paar slimme verbeteringen. De LogMAR (in onderzoeksomgevingen vaak de Bailey-Lovie-kaart of ETDRS-kaart genoemd) werd in 1976 ontwikkeld door visiewetenschappers Ian Bailey en Jan Lovie en is ontworpen om de tekortkomingen van de Snellenkaart aan te pakken.

Wat maakt LogMAR-grafieken anders? Ten eerste heeft elke regel hetzelfde aantal letters, meestal vijf, en de letters zijn evenredig verdeeld in verhouding tot hun grootte. Dit zorgt voor een gestandaardiseerde testervaring. Op een LogMAR-grafiek telt elke letter die u leest (of mist) op een consistente manier mee voor uw eindscore. Sterker nog, in plaats van een breuk zoals 20/20, levert LogMAR een getal op waarbij 0,0 overeenkomt met 20/20, positieve waarden duiden op slechter zicht en negatieve waarden op beter dan 20/20. Zo is LogMAR 0,3 ongeveer gelijk aan 20/40 zicht, en LogMAR 1,0 komt overeen met 20/200 (alleen grote letters) . De meeste gezonde ogen scoren rond de 0,0 LogMAR. Een paar uitzonderlijke gevallen kunnen -0,1 halen (iets beter dan 20/20).

Oogartsen en onderzoekers geven vaak de voorkeur aan LogMAR of vergelijkbare moderne visuele scherpteschalen wanneer ze een hoge nauwkeurigheid nodig hebben, bijvoorbeeld in klinische studies of om subtiele veranderingen in het gezichtsvermogen te volgen. De ETDRS-kaart (ontwikkeld voor een groot onderzoek naar diabetische retinopathie) is een type LogMAR-kaart dat op 4 meter wordt gebruikt en een gouden standaard is geworden in onderzoek . Als u ooit in een onderzoek of bij een specialist bent geweest en de kaart er iets anders uitzag (misschien geen grote "E" bovenaan en elke rij gelijkmatig verdeeld), dan bent u waarschijnlijk een LogMAR-kaart tegengekomen. Studies tonen aan dat LogMAR-kaarten betrouwbaardere resultaten kunnen opleveren, vooral bij het monitoren van ziekten of het effect van behandelingen .

Andere gespecialiseerde gezichtsscherptetests zijn onder andere tumbling E-kaarten (waarbij patiënten de richting van een letter "E" aangeven, handig voor mensen die het alfabet niet kunnen lezen) en Landolt C-ringen (cirkels met een opening, waar de positie van de opening wordt aangegeven). Dit zijn geen aparte schalen, maar alternatieve optotypen (symbolen) voor het meten van gezichtsscherpte, vaak gebruikt bij kinderen of analfabeten. Welke symbolen er ook worden gebruikt, het doel is hetzelfde: het bepalen van het kleinste detail dat het oog kan onderscheiden.

Kortom, moderne kaarten zoals LogMAR bieden een genuanceerdere schaal voor de visuele scherpte. Ze vullen de Snellen-kaart aan door consistentie te bieden en het mogelijk te maken om het zicht te registreren als een numerieke score, wat zeer nuttig is om veranderingen in de loop van de tijd te volgen. Voor dagelijkse oogonderzoeken werkt Snellen goed, maar voor onderzoek en serieuze klinische monitoring is LogMAR de sterspeler.

Functionele zichttesten: meer dan alleen een oogkaart

Visuele scherpte (die 20/20-waarden) is cruciaal, maar het zegt niet alles over iemands gezichtsvermogen. Twee mensen met dezelfde visus van 20/60 kunnen in het dagelijks leven heel verschillend functioneren. Hier komen functionele zichttesten om de hoek kijken. Deze testen beoordelen hoe goed iemand zijn of haar zicht gebruikt voor dagelijkse taken. Oogzorgprofessionals gebruiken deze testen om een ​​vollediger beeld te krijgen van iemands visuele vermogen, dat verder gaat dan alleen de helderheid van de letters op een kaart.

Hieronder staan ​​enkele belangrijke functionele visuele beoordelingen die in klinieken worden gebruikt:

• Gezichtsveldtesten: Deze testen het perifere zicht – hoe breed een gebied is dat u kunt zien wanneer u recht vooruit kijkt. Een veelgebruikte methode is bijvoorbeeld een komvormig apparaatje waarbij kleine lichtjes knipperen en u op een knop drukt wanneer u ze in uw zijzicht ziet. Dit helpt bij het opsporen van aandoeningen zoals glaucoom die het perifere zicht beïnvloeden.
  
  

• Contrastgevoeligheid: Deze test meet het vermogen om zwakke contrasten te onderscheiden, niet alleen zwart-wit zoals een Snellenkaart. Een contrastgevoeligheidskaart kan grijze letters op een witte achtergrond weergeven. Dit is belangrijk bij autorijden in het donker of bij slecht zicht in situaties met weinig contrast. Iemand kan een gezichtsscherpte van 20/20 hebben, maar een slechte contrastgevoeligheid, waardoor het bijvoorbeeld moeilijk is om een ​​lichtgrijs object op een beige achtergrond te zien.
  
  

• Kleurzichttest: Vaak uitgevoerd met behulp van die stippenboeken (Ishihara-platen) vol gekleurde stippen die getallen vormen. Hiermee wordt beoordeeld of iemand kleuren goed kan onderscheiden of een kleurenblindheid heeft.
  
  

• Diepteperceptie en binoculair zicht: Tests zoals de stereoflits of een speciale bril kunnen aantonen of beide ogen samenwerken om diepte te meten. Dit is belangrijk voor taken zoals het vangen van een bal of autorijden.
  
  

• Leessnelheid en zicht op korte afstand: Mensen met een visuele beperking kunnen door artsen worden gevraagd om tekstblokken hardop voor te lezen (met de beste correctie) om te zien hoe de lettergrootte en spatiëring hun leesvermogen beïnvloeden. Er zijn ook grafieken voor dichtbij (zoals grafieken met alinea's in verschillende lettergroottes) die de kleinste lettergrootte bepalen die u comfortabel kunt lezen.

Waarom zijn deze functionele tests belangrijk? Omdat een persoon niet zomaar een nummer op een oogkaart is. Zicht in de praktijk omvat het navigeren door de ruimte, het herkennen van gezichten, het lezen van borden en meer. Zoals een oogarts het verwoordde: 20/20 zicht met een slecht perifeer zicht is als helder zien door een tunnel – scherp maar zeer beperkt. Zo kan iemand de letters op de kaart lezen in een stille spreekkamer, maar moeite hebben met bewegende objecten of omstandigheden met weinig contrast. Door functionele tests uit te voeren, kunnen optometristen problemen ontdekken zoals problemen met schittering, problemen bij weinig licht of de behoefte aan visuele hulpmiddelen bij dagelijkse activiteiten.

In de praktijk kan de arts na uw standaard oogonderzoek zeggen: "Uw gezichtsscherpte is 20/40, laten we eens kijken hoe uw ogen op andere manieren functioneren." Als er een probleem wordt geconstateerd (bijvoorbeeld verminderd zijzicht), kunnen interventies worden aanbevolen – bijvoorbeeld oriëntatie- en mobiliteitstraining om veilig te navigeren, of speciale tinten tegen schittering. Waar het op neerkomt, is dat ooggezondheid een veelzijdige factor is. Visuele scherpte test hoe goed u details op afstand ziet, terwijl functioneel zicht test hoe goed u uw zicht in het echte leven gebruikt.

Wereldwijde variaties in visienormen

Een fascinerend aspect van visuele beoordeling is hoe het wereldwijd net iets anders wordt vastgelegd, zelfs als het onderliggende zicht hetzelfde is. Als je ooit naar een ander land bent verhuisd of een internationaal recept hebt gelezen, zie je misschien onbekende cijfers. Maak je geen zorgen, je ogen zijn niet veranderd; alleen de notatie.

• Voeten versus meters : De Verenigde Staten en een paar andere landen gebruiken voeten volgens het Snellen-systeem (20/20). Veel landen gebruiken meters, wat resulteert in de bekende 6/6-notatie. Het is in wezen dezelfde schaal met andere eenheden: 6/6 is gelijk aan 20/20, 6/12 is gelijk aan 20/40, 6/60 is gelijk aan 20/200, enzovoort. De omschakeling is eenvoudig: 1 voet is ongeveer 0,3 meter, dus vermenigvuldig of deel dienovereenkomstig. Britse oogklinieken registreren bijvoorbeeld vaak het gezichtsvermogen als 6/5, 6/6, 6/12, enz. in plaats van breuken met 20.
  
  

• Decimale gezichtsscherpte: In delen van Europa en Azië wordt een decimaal systeem voor gezichtsscherpte gebruikt. 1,0 staat hierbij voor normaal zicht (20/20), en waarden lager dan 1,0 duiden op slechter zicht. Elke 0,1-stap komt ongeveer overeen met één lijn op de grafiek. Dus 0,8 is ongeveer 20/25, 0,5 is 20/40, 0,1 is 20/200, enzovoort. Decimale grafieken zijn handig – een hoger getal betekent altijd beter zicht, maar ze geven dezelfde informatie weer als Snellen-breuken. In Japan of Duitsland schrijft een arts bijvoorbeeld "0,7" in plaats van "20/30" of "6/9".
  
  

• "Vingers tellen" en meer: ​​In elk land gebruiken clinici functionele beschrijvingen wanneer het zicht te slecht is om zelfs de bovenste regel van de kaart te lezen (meestal 20/400 of 6/120). U kunt notities zien zoals CF (Vingers tellen) op een bepaalde afstand, HM (Handbeweging) of LP (Lichtperceptie). Dit zijn universele indicatoren voor een verminderd gezichtsvermogen. "CF op 3 meter" betekent bijvoorbeeld dat de persoon vingers kan tellen vanaf 3 meter, maar geen letters op de kaart kan onderscheiden. Deze termen worden wereldwijd gebruikt voor consistentie wanneer de gezichtsscherpte buiten het bereik van de kaart valt.
  
  

• LogMAR in onderzoek: Zoals gezegd wordt LogMAR wereldwijd steeds meer de standaard in onderzoek en de academische wereld. In internationale studies wordt het zicht vaak vastgelegd als LogMAR-waarden (bijv. 0,3, 1,0, enz.), die vervolgens kunnen worden omgezet naar Snellen of decimalen voor praktisch gebruik. Een voordeel hiervan is dat berekeningen (zoals het middelen van de verbetering van het zicht) eenvoudiger zijn in LogMAR-eenheden.
  
  

Ondanks deze verschillende formaten zijn oogzorgprofessionals goed thuis in het omrekenen tussen deze formaten. Uw brilrecept of recht op een operatie verandert niet alleen omdat het ene land 0,4 schrijft en het andere 20/50; ze vertegenwoordigen dezelfde gezichtsscherpte. Toch is het voor patiënten interessant om te weten. Als u op reis bent of verhuist, kan het geruststellend zijn om te weten dat 6/6 = 20/20 = 1,0. Het is allemaal hetzelfde gezichtsvermogen, alleen worden ze in verschillende 'talen' van het gezichtsvermogen gesproken.

Kortom, of een oogarts nu zegt dat uw zicht 0,8, 6/7,5 of 20/25 is, hij of zij beschrijft waarschijnlijk een vrijwel identieke gezichtsscherpte. Het wereldwijde doel is uniform: het zicht nauwkeurig beoordelen om de zorg te sturen. Dus zelfs als de getallen of eenheden variëren, kunt u er zeker van zijn dat er een internationale equivalentie is voor al deze visuele beoordelingsschalen. Oogzorg spreekt echt een universele taal als het erom gaat patiënten te helpen optimaal te zien!

Conclusie

Het begrijpen van visuele beoordelingsschalen kan een overweldigend oogonderzoeksrapport omzetten in zinvolle informatie. Nu weet u dat 20/20 zicht gewoon een manier is om "normaal zicht" te zeggen, de Snellen-kaart is de klassieke tool om dit te meten, en schalen zoals LogMAR bieden een onderzoekswaardige lens voor de gezichtsscherpte. We hebben ook gezien dat het zien van "20/200" of "0,1" op een rapport simpelweg afhangt van waar u zich ter wereld bevindt; de ogen worden op dezelfde manier getest, alleen anders genoteerd.

Voor vrienden en familie van mensen met een visuele beperking is deze kennis macht. Het helpt u de mate van gezichtsverlies van een dierbare te begrijpen en het doel achter elke test die de oogarts uitvoert. Wanneer de oogarts het heeft over contrastgevoeligheid of gezichtsvelden, herkent u deze als functionele zichttesten die het echte zicht meten, niet alleen lijnen op een kaart. En als u hoort dat iemands zicht 20/80 is (of 6/24, of 0,25 decimaal), begrijpt u dat dit betekent dat ze op afstand wazig zien en mogelijk grotere letters of extra ondersteuning nodig hebben.

Over ondersteuning gesproken: de technologie verbetert voortdurend om mensen met een visuele beperking te ondersteunen. Gespecialiseerde gadgets en apps kunnen een wereld van verschil maken. Zo biedt Hable betaalbare ondersteunende technologie (zie iamhable.com ) waarmee gebruikers met een visuele beperking dagelijkse taken kunnen uitvoeren. Dergelijke hulpmiddelen, gecombineerd met regelmatige oogonderzoeken en het correct gebruiken van visuele beoordelingsschalen, zorgen ervoor dat het verlies van gezichtsvermogen zoveel mogelijk kan worden beheerst en beperkt.

Uiteindelijk is een oogtest een momentopname van iemands interactie met de wereld. Door op de hoogte te blijven van oogtesten en -schalen, kunt u beter pleiten voor ooggezondheid, verbeteringen vieren (zoals een nieuwe bril die iemand van 20/100 naar 20/30 brengt) en toegang krijgen tot hulpmiddelen die de kwaliteit van leven verbeteren voor mensen met een beperkt gezichtsvermogen. Met duidelijke informatie kunnen we allemaal een beetje helderder zien als het gaat om het begrijpen van zicht.

Veelgestelde vragen

1. Wat is een visuele beoordelingsschaal en waarom is deze belangrijk?

Een visuele beoordelingsschaal is een gestandaardiseerde methode die oogzorgprofessionals gebruiken om te meten hoe scherp iemand kan zien. Deze schalen, zoals de Snellen-kaart of LogMAR-kaart, helpen bij het detecteren van zichtproblemen, het diagnosticeren van oogaandoeningen en het monitoren van veranderingen in het gezichtsvermogen. Ze zijn essentieel voor het opstellen van nauwkeurige voorschriften en het garanderen van de juiste behandeling of visuele ondersteuning.

2. Wat is het verschil tussen Snellen- en LogMAR-diagrammen?

De Snellen-kaart gebruikt letters van verschillende grootte om het zicht op afstand te meten in een eenvoudige breuk (zoals 20/20), terwijl de LogMAR-kaart een nauwkeurigere, wetenschappelijke score geeft met behulp van een logaritmische schaal. LogMAR heeft de voorkeur in klinische studies en voor het volgen van subtiele veranderingen in het zicht in de loop van de tijd. Beide meten de gezichtsscherpte, maar gebruiken verschillende methoden en scoresystemen.

3. Wat betekent 20/20-visie eigenlijk?

20/20-zicht betekent dat je op 6 meter afstand kunt zien wat iemand met normaal zicht op 6 meter afstand zou moeten zien. Dit wordt beschouwd als "normaal" afstandszicht. Als je bijvoorbeeld 20/60-zicht hebt, betekent dit dat je op 6 meter afstand moet staan ​​om te zien wat iemand met normaal zicht op 18 meter afstand kan zien.

4. Hoe verschillen metingen van gezichtsscherpte over de hele wereld?

Visuele scherpte kan op verschillende manieren tot uiting komen:

• 20/20 (op voetbasis) – veelgebruikt in de VS
  
  

• 6/6 (op meterbasis) – gebruikt in het Verenigd Koninkrijk en veel andere landen
  
  

• Decimaal (bijv. 1,0) – gebruikt in Europa en Japan
  
  

• LogMAR (bijv. 0,0) – gebruikelijk in onderzoek
  Al deze weegschalen meten hetzelfde, maar in een ander formaat.
  
  

5. Wat moet ik doen als een dierbare een oogtest niet doorstaat of een slechte gezichtsscherpte heeft?

Als iemand in uw omgeving de diagnose verminderde gezichtsscherpte krijgt, is de eerste stap om contact op te nemen met een erkende oogzorgprofessional. Meestal is dit een optometrist of oogarts. Zij kunnen bepalen of het verlies van gezichtsvermogen te corrigeren is (met een bril of contactlenzen) of verband houdt met een onderliggende oogaandoening. Vroege opsporing is essentieel. U zou ook de mogelijkheden voor visuele revalidatie moeten overwegen, die training, hulpmiddelen en leefstijlaanpassingen bieden om mensen te helpen hun zelfstandigheid en kwaliteit van leven te behouden.